AYVALIK

BALIKESİR İLİ AYVALIK İLÇESİ
AYVALIK İLÇE TANITIM
ayvalık 
balıkesir ayvalık
ayvalık balıkesir

ayvalık resimler

ayvalık fotoğraflar

ayvalık manzaralar

ayvalık görüntüler

ayvalık haber

ayvalık harita

ayvalık spor

ayvalık video

ayvalık ulaşım

ayvalık iklim

ayvalık turizm

ayvalık otel

ayvalık yurt

ayvalık pansiyon

ayvalık konaklama

ayvalık konut

ayvalık emlak

ayvalık daire

ayvalık arsa

ayvalık tarla

ayvalık deniz

ayvalık plaj

ayvalık lojman

ayvalık toki

ayvalık kiralık

ayvalık satılık

ayvalık sağlık

ayvalık hastahanesi

ayvalık devlet hastahanesi

ayvalık kaymakamlık

ayvalık belediye

ayvalık nüfus

ayvalık emniyet

ayvalık meb

ayvalık eğitim

ayvalık okul

ayvalık kurs

ayvalık lisesi

ayvalık ekonomi

ayvalık sanayi

ayvalık ticaret

ayvalık tarım

ayvalık hayvancılık

ayvalık sahil

ayvalık dernek

ayvalık yemekleri

ayvalık dağları

ayvalık akarsuları

ayvalık şeytan sofrası

ayvalık çamlık

ayvalık zeytin yağı

ayvalık doğa

ayvalık gezi

ayvalık tatil

ayvalık kum

ayvalık kızlar

ayvalık kültür

ayvalık sanat

ayvalık

 AYVALIK İLÇE TARİHİ

AYVALIK ADI NEREDEN GELİYOR

1972 yılında yayımlanan 'Eolya'nın Başkenti Ayvalık' olarak türkçeleştirdiğimiz Yunanca kitaptan yararlanıldığında Ayvalık adının;

- Ayva'dan ,yabani ayva'dan

- Midye türü olan ve bu kesimde bulunan ayvada'dan

- İlk yerleşenlerinin Midilli'nin Kydona köyünden olabileceklerinden ya da Girit'in 'Kydonies' bölgesinden gelmiş olabileceklerinden dolayı geldiği söylenebilir.

Filozofların bu yerin adı konusundaki görüşlerini de vermek gerekir:Aioliki 'nin (Eolya'nın)bozulmuş şeklidir.Aiolik kelimesinden türetilmiştir Ayvalık1.

Ayvalık anlamına gelen Kydonie ismi ,İÖ 330 'dan beri süregelmektedir.Yalnız ismin nereden kaynaklandığına dair ,kesin bir yanıt bulamıyoruz.Antikçağ'da gerçekten Ayvalık'tı da oradan mı aldı?Bilinmiyor...

1. 'Eolya' mitolojiye göre Edremit Körfezinden İzmir'e kadar uzanan ve Midilli'yi de içine alan kıyı şeridine yerleşmiş bir soyun ülkesidir.Bu soydan olanlara Eoller ya da Eolyalılar denirdi.

İlk ve Ortaçağların Ayvalık'ı

Arkeolog Prof.Dr.Ömer Özyiğit 'in anlatımına göre ;

Antikçağ'da ,Ayvalık'ın önündeki adalara 'Hekatonisa' ismi veriliyordu.Bu isim, bu adaların en büyüğü 'Nesos' (Moshonisi,Cunda,Alibey)aynı isimle söylenen 'Nesos' ya da 'Nasos' antik kentinin baş tanrısı olan Apollon'dan 

gelmeteydi.'Hekatos' Apollon'un takma adıydı.Bu nedenle bu adalara Hekatos ya da Apollon Adaları da deniliyordu.Apollon Adaların'da Nesos'tan başka 'Chalkis','Pordoselene' ,'Kydonia' antik yerleşmeleri vardı.Antik kaynaklar Chalkis,Pordoselene ve Nasos'tan oldukça söz etmelerine karşılık,Kydonia hakkında ,yazları akan ünlü bir sıcak su kaynağına sahip olduğunu yazan ,yalnız Plinius olmuştur.(İS 79)'da Vezüv Yanardağı'nın patlaması sırasında öldüğü kaydediliyor.

Bugün eski Kydonia olduğunu sandığımız yerde,toprak üzerinde göze hiçbir temel çarpmamasına karşılık,yüzeyde antik devre ait ,çok bol sayıda çanak,çömlek parçacıkları açıkça görülebilmektedir.Yüzeyden topladığımız bu çanak çömlek parçacıklarına göre,burada Helenistik(İÖ 330 - 30),Roma (İÖ 30 - İS 395) çağlarına ait bir yerleşme merkezi olduğu anlaşılmaktadır.Bu antik yerleşme merkezinde ,daha da eski devirlerin bulunup bulunmadığını anlamak için,bilimsel arkeolojik kazı ve sondajların yapılması gerekmektedir.

Roma Çağ'ında en parlak devrini yaşadığını sandığımız Kydonia'nın ,daha sonraları Bizans Çağı içerisinde ya da sonlarına doğru ,bazı nedenlerden dolayı,önemini yavaş yavaş kaybederek,yerleşmenin Ayvalık'ta 'İlkkurşun Tepesi' eteklerine kaydığı,burada gelişmeye başladığı,bu yeni yerleşme yerinde bulunan bazı Bizans Çağı verilerinden anlaşılmaktadır.Kent daha sonraki çağlarda gelişimini,bu merkez etrafında yapmış ve terk edilen eski yerleşme merkezi,zamanla toprak altında kalmıştır.

Bu dört antik kentten Chalkis ve Pordoselene,yaşamlarını bitirmelerine karşılık,Kydonia ve Nesos,Antikçağ'dan günümüze kadar yaşamlarını sürdürmüşler ve bugün de sürdürmektedirler.Üstelik Kydonia ,Türkçeye çevrilmiş haliyle 'Ayvalık' ; Nesos ise ,Cunda ya da Alibey adıyla yaşamaktadırlar.

YAKIN TARİHTE AYVALIK İLÇESİ

Ansiklopedilere göre,Cezayirli Hasan Paşa 5 Temmuz 1770'de ,Çeşme önlerinde Koyun Adaları civarında,Rus donanmasıyla çarpışmakta bulunan Osmanlı donanmasının sağ kanat komutanıdır.Çarpışmada kendi gemisi ateş alır,yaralanır ve bir salla karaya çıkarılır.Düşman ,İzmir Limanına girmesin diye oralarını sağlamlaştırır;sonra Foça,Karaburun ve Midilli Adası yoluyla Çanakkale'ye varıp Osmanlı donanmasına katılır.Ayvalık üstüne yazı yazan yabancı kaynaklara göre ise Cezayirli Hasan Paşa Ayvalık'tan geçerek İstanbul'a gitmiştir.

Çarpışma esnasında gemisi hasar gören Cezayirli Hasan Paşa'nın yanındaki bir kaç askeriyle birlikte karaya çıkıp yemek ve yatacak yer için bir çiftliğe sığındığı ve çiftlik sahibi papazın kendilerini buyur edip bir hafta kadar bir süre ağırladığı anlatılmaktadır.Paşa'nın bu süre sonrasında İstanbul'a dönebilmek için Çanakkale'deki donanmaya katılmasında Papazdan yardım istemesi üzerine Papaz 50 silahlı adam ile yardım da bulunur.Ayrılırlarken dostluklarını tekrarlarlar.Hasan Paşa İstanbul'a ulaştıktan bir süre sonra Gazi ünvanı alarak sadrazamlığa yükselir.Kent dertleriyle başı çok ağrıyan Papaz ise Hasan Paşa'yı hatırlayarak İstanbul'a gider ve kendisinden kentine özerklik verilmesini ister.

Kurtuluşunu kendisine borçlu olduğunu ve ne dilerse yapacağını söyleyen Hasan Paşa Papazın isteğini gerçekleştirir ve kentine özerklik verir.İşte bu özerklikten sonra Ayvalık'a yerleşen zenginler,sanaatkar rumlar kenti daha da geliştirip ünlendirirler ve bu debdebe ,bu yaşantı ,bu ilerleme 1821 Yunan İhtilaline kadar sürer.

Antik kaynaklarda ‘Nesos, Chalkis, Pordoselene, Khidonia’ yerleşim birimleri olarak belirtilen ve Ayvalık civarında lokalize edilen yerlerden Nesos, bugünkü Alibey Adası, Khidonia Alibey Adası’nın Lale Adası’na bakan kısmı, Korifantis ve Gümüşlük civarında buluntular veren birimler olarak karşımıza çıkmaktadır

Ayvalık merkezini ele aldığımızda Alibey Adası girişindeki Khidonia’da Helenistik,Roma ve Bizans Dönemlerine ait kültür kalıntıları gözlenmektedir.

Osmanlı kayıtlarında 1770 tarihindeki deniz savaşı ile söz edilmeye başlanan Ayvalık, 1789’dan itibaren önemli bir metropolitlik ve gayri Müslimlerin yaşadığı özerk bir bölge olarak öne çıkmaktadır. Bu özerklik kentte yaşayan Rum ahalinin 1821 Yunan ayaklanmasına katılmasına kadar sürer. Sonraları ilçenin büyük bir kısmı boşaltılır ve 1840 yılında Karesi Sancağına bağlanarak Osmanlı Devleti’nin bir ilçesi olur. Daha sonra Rumların dönmelerine izin verilmekle beraber kent, eski canlılığına kavuşamamıştır.

( Gündoğumunda da, Günbatımında da Şeytan Sofrası mevkiiğinden Ayvalık"ı seyretmek bir ayrıcalıktır)

29 Mayıs 1919 Yunan kuvvetleri tarafından İngilizlerin desteği ile işgal edilen Ayvalık’ta, Ulusal Kurtuluş savaşımızın Ayvalık Cephesini kuran 172. Alay Komutanı Yarbay Ali Bey tarafından ilk kurşun sıkılmış. Şirin ilçemiz, 19 ve 20.inci yüzyılın başlarında en parlak dönemini yaşamış. O günlerden zamanımıza neo-klasik mimarinin ender örneklerini Ayvalık sokaklarında görmekteyiz. Bu doku içinde yükselen kiliseler ise göze çarpmakta. Kentin yerleşim düzeni amfiteatr şeklinde olup, dar cadde ve sokaklar ve birbirine bitişik evler görülmeye değer.

100 km ‘den fazla kıyı şeridi olan ilçenin yüzölçümü 285 km², nüfusu ise 50.000 civarı. Kendine özgü kıyı iklimi olup, lodos ve poyraz rüzgarları hakimdir. Yazın ise kavurucu sıcaklarda esen İmbat ve Meltem rüzgarı serinletici etki yapar.

Ekonomisi tarım ve tarıma bağlı sanayiye dayalıdır. Başlıca tarım ürünü; zeytin ve pamuktur. Ayrıca çam fıstığı ve mandalina yetiştirilir. Zeytinyağı, sabun ve zeytin fabrikaları başlıca sanayii kuruluşlarıdır. İlçede turizm ise diğer önemli gelir kaynağı olup, Sarımsaklı Plajları ve Şeytan Sofrası ilçenin en tanınmış doğal güzelliklerindendir.

AYVALIK İLÇE ZEYTİN VE ZEYTİN YAĞI

Zeytin ve Zeytinyağı

Beyaz güvercinin ağzında ki barışın simgesi Zeytin dalı. Her derde deva, sağlık mucizesi Zeytinyağı... İnsanlığın vazgeçilmez dostu, Zeytin ağacıyla tanışıklığı tam 8000 yıl öncesine dayanmaktadır.

Rivayete göre tufana yakalanan Nuh Peygamber’in gemisinden uçurduğu beyaz güvercin, bir süre sonra ağzında bir zeytin dalıyla geri dönerek, tufanın bittiğini haber vermiştir. Bu nedenle Zeytin dalı ve beyaz güvercin barışın simgesi olmuştur. Hristiyanlar zeytini talih ve barış işareti olarak kabul ederler, elçiler haber getirdiği zaman zeytin dalı takdim ederlerdi. Yunanlılar ve Romalılar, zeytin ağacının şerefli geleneğini, zeytinliklere girme, yetiştirme ve toplama işlemini yalnızca iyi ve dürüst insanların yapmasına izin vererek sürdürmüşlerdir.

Bugün Kral Minos’un Knossos’taki sarayında bulunan zeytinyağı küpleri ise M.Ö. 2500 yıllarında, Girit Adası’nın en önemli geçim kaynağı olan, zeytinyağı ticaretinin tanıklığını yapmaktadır.

Kuran’da da zeytinden mübarek bir bitki olarak bahsedilmiş, hurma, su ve zeytin ile iftar edilmesi tavsiye edilmiştir.

Bugün özellikle zeytin ağacıyla örtülü topraklarıyla Ayvalık, 2.5 milyon

zeytin ağacıyla Ege’nin zeytin başkenti durumundadır.

AYVALIK İLÇE CAMİ VE KİLİSELER
Cami ve Kiliseler

* SAATLİ CAMİ : İlçe merkezinde İsmet Paşa Mahallesinde yerli Rumlar tarafından kilise olarak yapılmış, 1928’den sonra camiye dönüştürülmüştür.

* Çınarlı Camii : Zekibey mahallesinde eskiden kalma kilise olarak yapılmıştır.Cumhuriyet döneminde camiye dönüştürülmüştür.

* HAMİDİYE CAMİ : Sultan Abdülhamid tarafından Ayvalıkta yaşayan müslümanlar için yaptırılmıştır.

* ARMUTÇUK CAMİ : Kendi adıyla anılan mahallededir. 1990 yıllarında hizmete girmiştir.

* ŞEHİTLER CAMİ : Körfez bölgesinin en büyük camiisidir. Ali Çetinkaya mahallesindedir. 2001 yılında ibadete açılmıştır.

* TAKSİYARHİS KİLİSESİ : 1873 yılında inşa edilen kilise; akmayan, işlemeli sarımsak taşlarıyla dikkati çeken Aşağı Çeşme sırasındadır. 

TAHRİYAKİS KİLİSESİ RESMİ
Bulunduğu yer, Hıristiyanlar ile Müslümanların birlikte yaşadığı kentin ilk mahallesidir. Çevresindeki sokak dokusu ve neo-klasik özellik taşıyan sivil mimari dokusu tipik evleriyle bir bütünlük içindedir. Kilise, mimari özellikleri, içteki mermer işçiliği dini konuları içeren tavan süslemeleri, İsa’nın doğumundan ölümüne kadar anlatan resimleri , balık derisi üzerine yapılmış azize portreleri ile kentin halen bozulmamış en dikkate değer eseridir.

* AYA NİKOLA KİLİSESİ: Alibey Adası’ndadır. Tevrat ve İncil’den alınan dini konuların işlendiği fresklerle süslenmiştir.

* AYIŞIĞI MANASTIRI : Ayışığı Manastırı diye türkçeleştirilen Patriça’daki (Alibey Adasının kuzeye doğru uzantısı) Manastıra Birinci ve İkinci Köyü geçtikten sonra ulaşılır. Büyük ölçüde kendine özgü yapısı ve özelliklerini koruyabilmiştir.

*LEKA MANASTIRI : Dalyan Boğazının körfeze girerken sol yakadaki zeytin ağaçlarının arasından görünen boğaza hakim manastır. Geleneksel manastır yapısının korunmuş olması, yapımında keşişlerin çalışmış olmasındandır.

AYVALIK İLÇESİ GEZİLECEK YERLER
Gezilecek Yerler

Alibey Adası ya da Cunda: Ayvalık’ı açık denize karşı kapayan bu adaya bir köprü ile karayolundan geçmek mümkündür. Yazları Ayvalık’tan Alibey Adası’na her saat motor seferleri de yapılmaktadır. Adada çok sayıda kilise ve manastır vardır. Kiliselerin en büyüğü Taksiyarhis Kilisesi'dir. Kilisenin büyük çanı Bergama Müzesindedir. Adanın yüksek kesimlerinden boğazların, adaların, içiçe girmiş koyların güzellikleri seyre değer. Ada merkezinde sıralanmış balıkçı lokantalarında, meşhur Papalina, deniz mahsulleri , mezeleri ve zeytinyağlı ot yemekleri ile akşam yemeklerinin zevki doyumsuzdur.

Sol tarafta Tımarhane adası görünüyor.

Şeytan Sofrası: Çamlık Orman Kampının yukarısındadır. Eski bir lav birikintisi olan tepe yuvarlak bir sofraya benzer. Demir kafes içinde şeytana ait olduğu söylenen kocaman bir ayak izi vardır. Çam ormanlarla kaplı Ayvalık adalarına hakim yüksek bir tepe olan Şeytan Sofrasından özellikle güneşin batışı izlenmeye değerdir. Bir lokantası bulunmaktadır.

Eski Ayvalık Evleri: Kapıları, alınlıkları, kapı tokmakları, pencereleri, tahta ve taş işçiliği ile görülmeye değer Ayvalık evleri görenleri geçmişe yolculuğa götürür.

Çınarlı Cami : Tavan işlemeleri ve kabartma sanatı örnekleriyle görülmeye değer ...

Ayazma Kilisesi : İçindeki su kutsal kabul edilir ...

Ayışığı Manastırı Alibey Adasının (Cunda) Pateriça denilen bölümünde yer almaktadır.

Kışın sıcağı,yazınsa soğuğu muhafaza etmesinin yanı sıra depreme dayanıklılığıyla da ünlüdür taş binalar...

Geçmişin izlerini taşıyan tarihi taş evleri ,birbirinden güzel oymalarla süslenmiş balkon ayakları ve üzerindeki motifleri her sokakta görebilirsiniz.

AYVALIK İLÇE KÜLTÜR VE TURİZİM
Kültür ve Turizm

İlçemiz Kültür ve tabiat varlıkları bakımından oldukça zengin olup; doğal, arkeolojik yeşil ve kentsel SİT alanlarında 1.868 taşınmaz korunma altındadır. 17.950 ha. Lık alanı kapsayan ‘’Ayvalık Adaları Tabiat Parkı’’ da önemli bir hizmet alanıdır.

Ayrıca İlçede 6 adet tarihi cami ile 6 adet kilise, 2 manastır kalıntısı bulunmaktadır.

İlçemiz Turizm yönünden oldukça zengin olup, özellikle Küçükköy (Sarımsaklı) ve Altınova plajları oldukça önemlidir. Deniz turizmi, kültür turizmi, yat turizmi, inanç turizmi ile su altı ve su üstü spor turizmi önem arz etmektedir.

İlçemiz sualtı zenginlikleri ve dalış yerleri yönünden oldukça iyi bir durumdadır. Bu harika yer mercan reefleri (topluluklar) açısından açısından çok renkli zengin dip yapısı ve tartışılmaz berraklıktaki denizi ile, sualtı fotoğrafçıları ve dalgıçlar için vazgeçilmez bir cennet köşesidir. Bölgede mercan reefleri ile birlikte 60’a yakın dalış bölgesi bulunmaktadır.

İlçemiz İzmir- Bergama üzerinden gelip Truva,-Çanakkale- Edirne ve İstanbul’a uzanan E-24 karayolu üzerinde, Ege’nin Akdeniz sahil şeridinin başladığı yerde kurulu. Ayvalık, İzmir’e 2, Bursa’ya 4.5, Çanakkale’ye 3 saat gibi kısa sürede varılabilecek belli başlı merkezlerin ortasındadır. İlçemizden Midilli Adası’na feribot ile yaklaşık 2 saatte ulaşmak mümkündür.

AYVALIK İLÇESİ ÇAMLIK

İzmir'den gelirken eğer Sarmısaklı'dan şehre giriş yapacak olursanız sizi Ayvalık yazan tabeladan sonra Çamlık ve girişindeki

Camping karşılayacaktır. Ayvalık beldesinin bir parçası olan ve bugün yıllanmış çam ağaçları ve doğal güzelliği dışında hiç bir ayrıcalığı olmayan bu semt geçmişten gelen şirin yapılaşmasını bugün gelişi güzel yapılaşmaya terk etmiştir.

Halen bir çok sit yapısının bulunduğu semtte estetik görünümlü villalar ve sıradan barınma yerleri görebilirsiniz.Bunların dışında Belediye Gazinosundan Tımarhane adasını ve her gün değişik renklere bürünen ufku ve güneşin batışını seyredebilirsiniz.

Bir zamanlar akşam çaylarının yudumlandığı kır kahvesi ekonomik nedenlerle çalıştırılamamakta ve anı olmaktan öteye geçememektedir.

Belirli bir kesimin faydalandığı Tenis Lokali ve kortları da Çamlıkta yer almaktadır.

Şehre girerken sizi ilk karşılayan Camping'ten , karavanla gelenler dahil herkes belirli bir ücret karşılığında yararlanabilir.

Çamlık semtinin bulundugu bölgede Tımarhane adasını da içinde bulunduran bir iç deniz vardır.1970 li yıllara kadar burada plaj da var idi. İşleticisinin -ki bu plaj onun adı ile anılır idi"Ali İhsan'ın plajı"- işi bırakması ve vefatından sonra kendi haline bırakılmış zaman içinde de yok olmuştur.

Şimdi yerinde izi bile kalmayan, Rumlar zamanında yapılmış birçok manastır ve kilisenin varlığını eski fotoğraflardan öğrenmekteyiz.

AYVALIK İLÇE ŞEYTAN SOFRASI

Şeytan Sofrası, harikulade bir tepedir. Deniz, koylar, adalar ve çamlıklar ayaklarınızın altında kalır. Oraya çıkıp doğayı, güneşin batışını seyrederken, iki zıt duygunun etkisi altında kalırsınız: Doğaüstü sanırsınız kendinizi ya da hiç! Cumhuriyet Alanı'ndan kalkan dolmuşlarla gidebilirsiniz, kendi otomobiliniz yoksa tabii... Varsa, Çamlık'tan sonra Sarmısak yönünde yola devam ediniz, sağ tarafta bir kilometre sonra karşınıza çıkacak bir levha yol gösterecektir size. Çam ormanı içinden geçen dar ama asfalt bir yol, tepeye kadar varır.

Şeytan sofrası, yuvarlak bir sofra gibidir. Çepeçevre sarp kayalıkların üstündedir. Oradaki gazinoyu, doğayı seyretmekte olan insanları bir an için unutun, görmezlikten gelin... Şeytanların bu sofra etrafında gerçekten oturmuş, toplantı yaptıklarını sanacaksınız

... Tımarhane Adası'nı da buradan bir güzel seyredebilirsiniz.

Tımarhane Adası'nı seyrederken altta, sol altta bir koy göreceksiniz... Bu koya dikkatle baktığınızda dalgacıkların üstünden aşıp geçtikleri bir göçük, bir kayalık dikkatinizi çekecektir... Bu, 70- 80 yıl öncesine kadar üzerinde çok küçük bir kilise bulunan, bir"adacıktı"!Bazı balıkçıların aileleriyle birlikte yazı geçirdikleri bir küçük ada... Yunan fanatik şairi ve kilise ressamı Fonti Kondoğlu'nun da eskiden yazları uğrak yaptığı adacık...

Alibey Adası (Cunda)

AYVALIK İLÇE ALİBEY ADASI    ,,CUNDA ADASI 

Ayvalıklı yazar Ahmet Yorulmaz'ın Ayvalık'ı Gezerken 5 isimli kitabında yazdığına göre: Ayvalık'ın karşısındaki adaya Cunda deniyor. Bu adın Piri Reis'in Kitab-ı Bahriye'sinde geçen Yunda Adalarından Galat olduğu sanılıyor. Ulusal Kurtuluştan sonra, emperyalist düşmana ilk karşı koyan kahraman komutanın anısına adaya "Alibey Adası" adı verildi.Her iki isim de kullanılmaktadır bugün. Bazı gezginlerin,

 halktan birisinin adaya "Cunda" demesini yadırgamamaları, isimde Rumluk aramamaları gerekir. Çünkü Ayvalıklı Rumlar buraya "kokulu ada" anlamına gelen "Moshonis" adını vermişlerdi. Bunun da ünlü bir korsandan geldiği kayıtlıdır.

...Cunda adını yadırgayanlara, adaya ait bir Osmanlı mührünü yazıp çevirelim:

Mühürde biri Arapça, diğeri Latin rakamlarıyla kazılmış bir tek tarih vardır: 1862. Mührün dış kenarında büyük harflerle ve Yunanca "Dimarhia Moshonision",ortasında Arapça harflerle "Daire-i Belediye, Cezire-i Cunda"(Buradaki Cunda kelimesi tartışma konusudur) yazılıdır: "Cunda Adası, Belediye Dairesi"deniyor. Ama ne var ki Osmanlı bu adaya Cunda derken,Ortodoks tebası Moshonis diyordu!

Diğer iddiayı da aynen aktarıyorum;

"Alibey Adası ve yöresinin, İ. Ö Herodot tarafından Ekatonisos olarak anıldığını görüyoruz. Coğrafyacı Strabon ise, Ekatos , Apollon'dan başkası değildir ve son derece kutsanan bir Tanrıdır diyor. Daha sonra yöreye Moshonisia denmeye başlanmıştır. Moshos ismi için de iki fikir ileriye sürülmektedir. Biri yöredeki bitkilerden yayılan güzel kokulardan esinlenildiği, diğeri de eski çağlarda yöre adalarında barınan

 Moshos adında bir korsandan bu ismin alındığı yönündedir. Yöreyi incelediğimizde, yalnız üstünde yaşadığımız adanın (Cunda) bitki örtüsünün zengin olduğunu görürüz. Diğer adaların boş ve çalılarla kaplı olduğunu görüyoruz. ( Moshonisia çoğul bir deyimdir bütün adaları kapsar). Öteki adalarda güzel koku yayan bitkiler olmadığına göre, bu adaların arasında barınan korsan Moshos'tan bu ismin alınmış olması akla daha yakındır. Cunda isminin yanlış okunan bir sözcükten kaynaklandığını yıllardan beri söylüyor ve ısrar ediyorum. Cunda , ne Türkçe ne de Yunanca bir sözcük değildir, İtalyanca bir sözcüktür, ve biz sözcüğün bir uç anlamında olduğunu çocukluğumuzdan beri biliyoruz. Bazıları bu sözcüğün

 İtalyanca'da yatay serenlerin her iki başı anlamına geldiğini söyler. Adanın gemi sereni ile ne ilgisi var? Sözcüğün doğru olduğunu ve adaya yakıştırılmış bir deyim olduğunu kabul etsek bile, bu Cunda sözcüğünün , Ayvalık'ın cundası, yani Ayvalık'ın ucu olarak söylenmiş olması gerekir (İzmir'in Karşıyaka'sı gibi). Piri Reis 1513 yılında meydana getirdiği "Kitab-ı Bahriye" adlı eserinde , Pirgos (Maden Adası) Limanı ile diğer adaları inceliyor ve Yunda Adaları olarak kitabında belirtiyor. Kıyıları en ince ayrıntılarına kadar anlattığı halde Ayvalık'tan söz etmemektedir. Kanaatimize göre boğaz, çok sığ-bir diz boyu derinliğinde

- olduğu için limana girememiştir Tarihi olayları dikkate aldığımızda, Ayvalık Köyü'nün o tarihte çok küçük te olsa kurulması gerekir. Piri Reis'in kitabında kullandığı "Yunda" kelimesini Türkler kullanmıştır ve 1862 yılında Osmanlı yönetimi ile Rum toplumu uyuşarak belediyeyi kurduklarında belediye için yazdırdıkları ilk mührün dış kenarına Yunanca büyük harflerle "Dimarhia Moshonisia" (Belediye Moshonison), mührün ortasında da Osmanlıca olarak "Daire-i Belediye, Cezire-i Yunda" yazılmıştır. Mührün fotoğrafı elimizdedir. Mührün ortasındaki Osmanlıca yazının yanlış okunması sonucu, Cunda sözcüğünün ortaya çıkmış olduğunu anlıyoruz. 

Çok az Osmanlıca bilmeme karşın mührün Osmanlıca bölümünü "Cezire-i Cunda " değil "Cezire-i Yunda" olarak okuyorum. Yıllardan beri mührü doğru okutamadım. Yaptığım araştırmada aslen ada doğumlu ve değişimle Yunanistan' a göç etmiş bulunan Prof. Yazar Sitças Karaiskaki'nin "Vatanım Moshonisia" adlı kitabında, Türkler'in adaya Yunda adası dediklerini yazar. Piri Reis ve Sitças Karaiskaki'nin yazdıklarına bakılırsa, mührü doğru okuduğum anlaşılır. Adadan ayrılmış olan Rumlar'ın hiç biri Cunda sözcüğünü bilmemektedir."