SAVAŞTEPE

BALIKESİR İLİ SAVAŞTEPE İLÇESİ 
SAVAŞTEPE İLÇE TANITIM
savaştepe
balıkesir savaştepe
savaştepe balıkesir

savaştepe resimler
savaştepe fotoğraflar
savaştepe manzaralar
savaştepe görüntüler
savaştepe haber
savaştepe harita 
savaştepe video
savaştepe spor
savaştepe ulaşım
savaştepe iklim
savaştepe turizm
savaştepe otel
savaştepe yurt
savaştepe pansiyon
savaştepe konaklama
savaştepe konut
savaştepe emlak
savaştepe daire
savaştepe arsa
savaştepe toki
savaştepe lojman
savaştepe kiralık
savaştepe satılık
savaştepe sağlık
savaştepe hastahanesi
savaştepe devlet hastahanesi
savaştepe kaymakamlık
savaştepe belediye
savaştepe nüfus
savaştepe emniyet
savaştepe meb
savaştepe eğitim
savaştepe okul
savaştepe kurs
savaştepe lisesi
savaştepe ekonomi
savaştepe sanayi
savaştepe ticaret
savaştepe tarım
savaştepe hayvancılık
savaştepe dağları
savaştepe akarsuları
savaştepe drnek
savaştepe yemekleri
savaştepe doğa
savaştepe gezi
savaştepe tatil
savaştepe kültür
savaştepe sanat
savaştepe

SAVAŞTEPE İLÇE TARİHİ

Kurtuluş Savaşında Savaştepe ve Savaştepenin Savaştepe adını alması

Sevres Anlaşmasının temelini oluşturan San Remo kararlarının zorla kabul ettirilmesi için İtilaf devletleri Yunanlılara ileri harekat izni verdi. 22 Haziran 1920 de Yunan ordusu taarruza geçer.

Sevres Anlaşmasının temelini oluşturan San Remo kararlarının zorla kabul ettirilmesi için İtilaf devletleri Yunanlılara ileri harekat izni verdi.

 22 Haziran 1920’de Yunan ordusu taarruza geçer. Yaklaşık 40.000 kişilik kuvvetle taarruz ettiği İzmir kuzey cephesinde Kuvâ-yi Millîye’nin sadece 5.000 kişilik kuvveti vardı. 22-28 Haziran 1920 tarihinde Soma Cephesi’nde kanlı çarpışmalar olur. Ancak sayıca ve silahça üstün Yunan kuvvetleri karşısında geri çekilmek zorunda kalınır. Kuvâ-yi Millîye birliklerinin bir kısmı Sındırgı-Bigadiç ve Dursunbey istikametinde çekilirken diğer kısmı ise Savaştepe (Giresun) bölgesine çekildiler.

 Türk birliklerinin zamanında çekilmesinden dolayı zayiatı az oldu. Yunanlıların takip harekatında yavaş davranmaları ve Beyce civarında Türk birliklerinin artçı muharebe yapmaları düşmanı oyalamış böylece Savaştepe’nin (Giresun) güneyinde Çomaklı deresi civarında savunma hazırlıkları için gerekli zamanı kazandırmıştır.

61. Tümen komutanı Albay Kazım Bey’in Savaştepe-Çomaklı civarındaki ormanlık sahada hazırladığı savunma cephesinde; elindeki dağınık kuvvetler ve Bursa’dan gelen bir müfreze, Eşenli Yusuf Bey’in milli süvari müfrezesi, Sarı Edip Efe müfrezesi, Keçeci Hafız Bey’in süvarileri ve bazı milli müfrezelerden meydana gelmişti. Milli kuvvetlerinin kurduğu savunma hattının sağ (batı) tarafında Un Fabrikası civarında Eşenli Yusuf Bey’in müfrezeleri, sol (doğu) tarafında Keçeci Hafız Mehmet Emin 

Bey’in müfrezeleri, Savaştepe’nin 5 km. kadar güneyindeki sırtlarda ise piyadeler tertip almışlardı. Yağcılı deresine hakim sırtlarda mevziler kazılır. Eldeki yetersiz cephane paylaştırılır.

Kazım Bey eldeki mevcut birliklerle düşmanın durdurulamayacağını biliyordu. Ama vatanın işgalini önlemek için adım adım savunma yapılarak ilerisi için düşmanı yıpratmak ve yeni cepheler kurmada zaman kazanmak düşüncesindeydi.

Soma ile Balıkesir’i bağlayan tren ve tarihi kara yolunu takip eden Yunan askerleri milli kuvvetlerle çarpışarak Beyce’ye doğru ilerler. 28 Haziran 1920 tarihinde Beyce boğazına kadar gelen düşmanla çarpışmalar, oradaki ileri hat birliklerinin daha fazla dayanamayarak çekilmelerine neden oldu. Kazım Paşa (Özalp), Beyce’den Savaştepe Çomaklı-Yağcılı cephesine askerlerimizin çekilişini şöyle anlatır; “Tutunacak durumumuz kalmamıştı. 

Kuvvetlerimizi geri çekiyorduk. Bizim cephe çözülmüştü. Müşkül bir durumda idik. Her taraftan sarılmıştım. Kurşunlar yağmur gibi yağıyordu. Kurtulmak ümidim kalmamıştı. Atımda meydanda yoktu. Tam bu sırada tanımadığım bir Kuva-yi Millîyeci dört nala gelerek : “Aman beyim ne duruyorsun al şu atı.” dedi ve beni kurtardı. Kahraman efe kimdi, ne idi hala bulamıyorum. Kuva-yi Millîye’de işte böyle fedakâr evlatlarla düşmana karşı koyduk.”

29 Haziran sabahı erken saatlerde Savaştepe (Giresun)-Çomaklı Cephesi’ne başlayan topçu ateşi iki saat kadar sürdü. Cephenin yıprandığına kanaat getiren Yunanlılar Adalar Tümeni’nin iki alayını ileri sürdüler. Düşman piyadeleri ile Türk siperleri arasındaki çarpışmada, Yunan askerleri büyük kayıp vererek ilerleye bildi. Beş saat süren göğüs göğüse kanlı çarpışmada süngü hücumları ve karşı taarruzlar yapılarak düşman geri atıldı. Ancak sayı ve silah bakımından üstün düşman kuvvetleri tekrar topçu ateşi desteği ve yeni kuvvetleri Çomaklı Cephesi’ne sürdü.

 Albay Kazım Bey, sağ kanat olan un Fabrikası civarındaki Eşenli Yusuf Bey’in süvarileriyle yandan taarruz etmek istemiş, fakat un fabrikasının düşman eline geçtiği anlaşılmıştır. Yeşilhisar Köyü yolundaki un fabrikasının ve cephenin sağ tarafının düşman eline geçmesi Çomaklı Cephesinin düşman kuvvetlerince sarılma tehlikesi oluşturduğundan bütün cephe kuvvetleri gerilemeye başladı. Savaştepe istasyonu civarında yeni bir savunmayı düşünen Kazım Bey’in bu isteği kuvvetlerin düzensiz çekilişi nedeniyle gerçekleşmedi. 

Tümen komutanı Kazım Bey, süvarilerin Konakpınar’a ve piyadelerin Soğucak Köyü tren istasyonuna çekilmelerini emretti. Tarihi Kervan Yolu’nu takip eden Kuva-yi Millîyeciler Balıkesir’e doğru geri çekildiler. Geri çekilme sırasında dağınık olan birlikler ağırlık yapan malzemelerini kullanılmaz hale getirerek yol boyunca bataklıklara, orman ya da çalı içlerine attılar. Yunan kuvvetleri 29 Haziran 1920 tarihinde tamimiyle Savaştepe’yi (Giresun) işgâl etti. Kuva-yî Milliye birliklerini takip eden Yunan askerleri hızla Balıkesir’e doğru ilerlemeye başladı.

30 Haziranda Yunan kuvvetleri Balıkesir’i işgâl ettiler. Yunanlılar itilaf devletleri donanması eşliğinde 2 Temmuz 1920’de Bandırma’ya çıkartma yaptılar. Bir gün öncede Edremit işgâl edilmişti. Yunanlılar 6 Temmuzda Gönen’i, 7 Temmuzda Balya’yı işgâl etmiştir. Ama bu ilerleyişi durduracak olan milli bir güç artık Anadolu’da kurulmuştu.

YUNAN İŞGALİ  Sırasında Savaştepe’deki Mücadeleler

Savaştepe yakınlarındaki Çomaklı Cephesi’nin dağılmasıyla 29 Haziran 1920 tarihinde nahiye işgâl edildi. Ancak Yunan askerleri ilerledikleri yollar boyunca karşılarına çıkan şehirleri, köyleri işgâl ediyorlar, dağlık ve ormanlık olan arazilere girmeye cesaret edemiyorlardı. Çünkü Anadolu’nun işgâle uğrayan her karış toprağında Kuva-yi Millîyeci dediğimiz mücahitler ya da çete grupları bulunmaktaydı. Savaştepe’de dağıtılan milli birliklerin bir kısmı ormanlarla kaplı dağlarda barınarak sık sık Yunan askerlerini vuruyordu.

Böyle teslim olmamış Kuva-yi Millîyeciler’den; Manisa’nın Hacı Aliler köyünden Parti Pehlivan, Bakırlı Saçlı Efe olarak tanınmış Mustafa Efe, Adalı Mehmet Efe, Balıkesir’den Destan Abdullah, Bigadiç’ten Hüseyin Çavuş, Emet Kaymakamı Nesim Bey, Demirci Kaymakamı İbrahim Ethem Bey, Savaştepe Eğerci köyünden Eğercili Küçük Mehmet Efe ayrı ayrı gruplar halinde düşmana ani baskınlarla zayiat verdirmekteydi. Sındırgı, Ulus, Alaçam ve Savaştepe’nin ormanlık bölgelerinde barınan bu Kuvâ-yî Milliyecilere yöre halkı ellerinden gelen desteği veriyordu. 

Yunanlılar Kuvâ-yî Milliyecilerin baskınlarından yıldılar ve Akhisar, Gördes, Demirci, Simav, Uşak, Kütahya, Dursunbey, Kirmastı (Mustafakemalpaşa) bölgelerindeki dağları taramaya başladılar. Emet Kaymakamı Nesim Bey’i, Parti Pehlivan’ın katibi Sındırgılı Kamil’i, ve Gördesli Kadrî’yi ele geçirirler. Yine çete reislerinin başını getirenlere mükafatlar vaat ederler. Nitekim Savaştepe Eğerci köyünden Küçük Mehmet Efe’de başına konan ödül nedeniyle öldürülür.

Milli Ordu’nun kuruluşundan evvel düzenli birlikler ve Kuva-yi Millîyecilerle Yunanlıların Ege’deki ilerleyişine karşı savunma yapılmış ve en son olarak da Savaştepe’nin Çomaklı-Yağcılı Cephesi’nde kanlı çarpışmalar olmuştu. Savaştepe ve yöre halkı ellerinden gelen çabayı harcamışlardı. Vatan için bu yetmezdi. İşgâl altında bile düşmanı zayıflatmak için dağlık ve ormanlık arazilerde barınan çeteler ile Kuva-yi Millîyeciler’e ellerinden gelen yardımı yaptılar. Ancak silahlı binlerce Yunan askerine karşı koyabilecek güçleri olmayan Anadolu halkı baskı altındaydı.

SAVAŞTEPE İSMİNİN VERİLŞİ

Anadolu’da Yunan İşgâlinin Sonu ve İlçeye “Savaştepe” Adının Verilişi

16 Mayıs 1919 da İstanbul’dan vapurla ayrılan Mustafa Kemal Paşa 19 Mayıs’da Samsun’a ulaşır. İlk olarak 25 Mayıs’da Havza’da bir genelge yayınlar. 22 Haziran’da Amasya’da, Sivas’da milli bir kongrenin toplanacağını bildiren ve Milli Mücadele’yi başlatan genelge yayınlanır. Mustafa Kemal Paşa Amasya’dan Erzurum’a geçer ve 7 Ağustos’da yapılan Erzurum Kongresi’nin aldığı kararlar açıklanır. Bu kongrede “Misakı Milli” sınırları kabul edilip bir temsil heyeti oluşturulur. Milli Mücadele yolunda çok büyük öneme sahip olan bu kongrelerden genel nitelik taşıyan Sivas Kongresi 4 Eylül 1919 da toplanır. Alınan kararlar vatanın genelini kapsamakta ve düşmana karşı silahlı birliklerin düzenli hale getirilmesi yolundadır. 16 Mart 1920 tarihinde İstanbul’un İtilaf devletleri tarafından resmen işgâl edilmesi üzerine 19 Martta

Mustafa Kemal Paşa Ankara’da bir meclis toplanması için yurdun dört bir yanından delegelerin Ankara’ya gelmesi için genelge yayınlar. 23 Nisan 1920 tarihinde ilk Türkiye Büyük Millet Meclisi Ankara’da toplanır. Artık vatanın düşmanlar tarafından işgâline karşı tek elden mücadele ve bağımsız Türk devleti için yapılacak olan çalışmalar buradan yürütülecektir. Kurulan düzenli ordu ilk olarak 10 Ocak 1921 de I. İnönü ve ardından 1 Nisan 1921 de II. İnönü zaferlerini kazanır. 13 Eylül 1921 tarihinde ise Sakarya Meydan Muharebesi kazanılır. Artık Yunan kuvvetleri savunmaya geçmişlerdi. 26 Ağustosta topçu ateşiyle başlayan Büyük Taarruz 30 Ağustosta Başkumandanlık Meydan Muharebesi’nin kazanılmasıyla sonuçlanır.

 Hızla kaçan Yunan askerleri geride yakılıp yıkılmış şehirler bırakarak canlarını kurtarmaya çalışmaktadır. Milli Ordumuz 6 Eylül 1922 tarihinde Balıkesir ve Savaştepe’yi, 9 Eylülde İzmir’i, 10 Eylülde ise Bursa’yı kurtarır. 11 Ekim 1922 yılında Mudanya Ateşkes Antlaşması ve 24 Temmuz 1923 tarihinde Lozan Antlaşmasıyla şimdiki sınırlarımızın hemen hemen tamamı belirlenmiştir. İlçe halkının, Kuva-yi Millîye teşkilâtıyla birlikte Yunan işgaline karşı Soma’da, Bergama’da ve son olarak da Çomaklı-Yağcılı cephesinde göğüs göğüse yaptıkları mücadeleleri ve işgâl sırasında Yunanlılara karşı ormanlarla kaplı dağlarda verdikleri mücadelelerden yukarıda bahsetmiştik.

Bu sebeple bağımsız Türkiye Cumhuriyeti kurulduktan sonra Balıkesir İl Meclisi’nin 10 Ekim 1934 tarihinde aldığı bir kararla nahiyeye “Savaştepe” adı verildi. Eski adı “Giresun” olan nahiye artık şanlı Savaştepe adıyla anılmaya başlar. 10 Ekim 1934 tarihinden sonra 20 yıl bucak örgütü olarak kalır ve 4 Mart 1954 tarih 6325 sayılı yasa ile 1 Haziran 1954 tarihinde Savaştepe ilçe merkezi haline getirilir.

1949 yılında Türk Milleti’nin kahraman şehitleri adına, Çomaklı Cephesi’ndeki kanlı çarpışmalar ve Kuva-yi Millîyeci nice fedakâr Türk şehitleri adına Savaştepe’nin “Lalelik Tepesi” denilen Anadolu Öğretmen Lisesi yakınlarında “Şehitler Anıtı” yaptırılmıştır. Anıtın yapımını dönemin Köy Enstitüsü müdürü Nihat Salku desteklemiş ve öğrencilerin bizzat çalışmalarıyla Ağustos ayında tamamlanmıştır. Anıt planını Balıkesir Necatibey Eğitim Enstitüsünün resim öğretmeni Mahir Gürsel hazırlamış, üzerindeki şiir ise aynı okuldan Tarih öğretmeni Aziz Eryalaz’a aittir. İnşaatı Savaştepe Köy Enstitüsünün inşaat öğretmenlerinden olan Kenan Gürgün ve inşaat ustası Hamit Eroğlu yapmışlardır . Göklere dimdik yükselen anıt üzerinde şu kıta yer alır;

“Bomba yağsa göklerden, göğsümüzde sönecek.

Bütün dünya yıkılsa Türk dünyası dönecek

Türküm, bize ne mutlu, Türk olan öğünecek.

Bütün dünya yıkılsa Türk dünyası dönecek.”

SAVAŞTEPE İLÇE COĞRAFYA

Marmara bölgesinin güneyinde yer alan İlçemiz yaklaşık 43.000 hektar araziye sahiptir. Yükseklikler 200 m ile 800 m arasında değişir. İlçe Merkezinde rakım 280 metredir.

Marmara ve ege bölgesi ikliminin etkisi altındadır. İlçemizdeki ısı yıl boyunca -5 ile 40 derece arasında seyretmektedir.

Ormanlık alanlarımız genellikle kızılçam, karaçam ve meşe olmakla birlikte ormanların zaman içinde tahribi nedeniyle yer yer fundalık ve makiler gelişmiştir.

SAVAŞTEPE COĞRAFİ ÖZELLİKLERİ

Marmara bölgesinin güneyinde yer alan Savaştepe ilçesinin batısında İvrindi, Doğusunda Bigadiç, Güneyinde Soma ilçeleri ile komşu olan ilçenin kuzeyinde bağlı olduğu il olan Balıkesir ile çevrilidir.

İlçemiz Demir yolu ve karayolu bağlantısı olarak İzmir, İstanbul arasında bağlantıyı sağlayan, Bandırma feribot hattına bağlantılı köprü vazifesi gören tampon bir bölgedir. Balıkesir sanayi bölgesine yakınlığı, Ege Denizi ve sahillerine yakın olması sebebiyle turistik geçit halini alan bir ilçedir. Ege Soma Linyit İşletmeleri kömürlerinin taşıma hattı olan demir yolu ve karayolu bu anlamda da önem arz etmektedir.

Yaklaşık olarak 430 km2 lik bir yüz ölçüme sahiptir. Çok engebeli araziye sahip olan ilçenin rakımı 253 metredir. Topraklarından6 küçük dere devamlı akmaktadır. İlçenin en dağlık bölümü doğu ve kuzeyidir. Bu dağlık bölgelerde yabani at ve büyük, küçük baş hayvanlar yaşamaktadır. Batı da Türkmen tepesi bulunur (712 metre).İlçenin en verimli toprakları güney batısında yer alır (Sarıbeyler ve Yeşilhisar ovaları) bu topraklar Sarıbeyler barajından sulanmaktadır.

Savaştepe Marmara ve Ege bölgesinin iklimi altındadır. İlçede yazları kurak ve sıcak kışları soğuk ve yağışlı geçer. Ortalama 700–800 mm yağış almaktadır.

Bitki örtüsü olarak fakirdir. Genel bitki örtüsü makidir. İlçenin verimli ormanları doğusu ve güneyinde yer almaktadır. İlçede çok çeşitli bitki türleri bulunmakla beraber çam ve meşe ağaçları çoğunluktadır.

SAVAŞTEPE  SOSYAL YAŞAM VE EKONOMİ

İlçemiz ekonomisi tarım ve hayvancılığa dayalıdır. Sanayi kuruluşu olarak ilçemizde 2 adet un fabrikası ile 11 adet Mandıra mevcuttur. İlçemiz çiftçilerinin arazileri genelde dağınık ve küçük parçalı olduğu için çiftçilerimizin gelir düzeyi Türkiye ortalamasının altındadır. Yıllık 2000 dolar civarındadır.

İlçemizde küçük sanayi alanları kurulmuş olup halen faaliyet göstermekte ve gelişmeye devam etmektedir.

İlçemizde bulunan Sarıbeyler baraj gölünden aynalı sazan olmasına rağmen kurulan su ürünleri kooperatifinin atıl durumda olması sebebiyle su ürünleri üretimi gelişmemiştir.

İlçemizde şu anda faaliyette bulunan 20.000 kapasiteli 20 adet Tavuk yetiştiriciliği alanında hizmet veren kümes bulunmaktadır.

İlçemizde şu anda 85 adet yerli 1500 adet fenni kovan olmak üzere 1585 adet arı kovanı bulunmakta olup yıllık bal üretimi yaklaşık olarak 20 tondur.

İlçemizde 7310 adet büyük baş hayvan olup 1780 adedi kültür ırkı 4570 adedi kültür melezi 960 adedi yerli sığırdır. İlçemizde son on yılda yerli sığırda azalma kültür ırklarında ise artış olmuştur. Açık besi olarak 5 adet modern tesis bulunmaktadır.

İlçemizde yaklaşık olarak 28.000 adet küçükbaş hayvan bulunmaktadır.

İlçemizde içme su ve kullanma suyu 9 adet derin kuyudan elde edilmektedir. Bu kuyulardan saniye 60 litre su alınmaktadır.

İlçemiz son yıllarda meyveciliğe önem vermiş olup bireysel ekimler sonucunda 40.000 adet çeşitli meyve ağaçları dikilmiş olup Belediyenin öncülüğünde Modern meyvecilik yetiştiriciliği konularında seminer ve konferanslar ile halkımız yetiştirilmektedir.

İlçemiz peynirleri Türkiye çapında ün kazanmış Mihaliç kelle peyniri adı altında bilinmektedir. Peynircilik alanında Mandıralarımız modern tesislerde hizmet vermekte olup pastörize peynir üretilmektedir. Ülkemize peynirimizi tanıtmak amacıyla Belediyemiz tarafından her yıl peynir festivali düzenlenmektedir. Bu festivallerde Ata sporumuz olan yağlı pehlivan güreşleri yapılmakta, halk konserleri ile birlikte toplu sünnet şölenleri ile süslenmektedir. Savaştepe’nin Kurtuluş törenleri ile birlikte yapılan bu şölen 4–6 EYLÜL tarihleri arasında yapılmakta Türkiye genelinden ve Komşu ülkelerden misafirler ağırlanmaktadır.

SAVAŞTEPE İLÇE KÜLTÜR

Tarih 26 AĞUSTOS 1942 Yer: SAVAŞTEPE okullar yaz tatilinde olmasına rağmen Köy Enstitüsünde okuyan yaklaşık 100 kişilik öğrenci gurubu ellerinde kazma kürek okula ait çomaklı mevkiindeki çiftliğe doğru yola koyulmuşlar. Yol kenarındaki vatandaşlar SAVAŞTEPE ’yi birçok alanda örnek olan bu idealist gençleri takdirle alkışlıyor. Bu gençler ki;

Açılışın üzerinden henüz 2 yıl gibi kısa bir süre geçmiş olan Köy Enstitüsünün dershanesinden idari binasına atölyelerinden yatakhanesine fırınından yemekhanesine bütün hizmet binalarını kendi elleri ile yapmışlar çiftlik arazisini ekip biçerek kendi kendilerine yeter hale gelmişler. Edindikleri bütün bilgi ve tecrübelerini çarşı iznine çıktıklarında SAVAŞTEPE halkıyla paylaşarak bir ilçenin karanlıktan aydınlığa kavuşmasına öncülük etmişlerdir.

Enstitü ilk mezunlarını verip yurdun dört bir yanına öğretmen olarak gönderdikten sonra SAVAŞTEPE adı köy Enstitüsü ile Özdeşleşerek bütün Türkiye’ye yayılmış.

1976 yılında Eğitim Enstitüsüne dönüşünceye kadar binlerce öğretmen yetiştirip haklı olarak “Eğitim Beşiği” unvanını almıştır.

Daha sonra Köy Enstitüsü kapatılarak Öğretmen lisesine dönüştürülmüştür. Anadolu Öğretmen Lisesi ismini alarak günümüzde eğitim ve öğretim alanında hizmet vermekte ancak gereken önemini yitirmiş vaziyettedir.

Kapatılan Eğitim Enstitüsünün yerine açılan Anadolu Öğretmen Lisesi şu an kullanılmayan atıl durumdaki sulanılabilir 300 dekarlık çiftlik arazisi ziraat yada veterinerlik fakültesi için veya bir yüksekokul için uygulama sahası olmayı beklemektedir. Bu alanda çalışmalar devam etmekte olup ilçemize Yüksekokul kazandırılacaktır.

Hayırsever bir vatandaş tarafından yaptırılan 5 katlı ilköğretim okulu ile birlikte merkezde 4 adet ilköğretim okulu,1 adet Ticaret Lisesi,1 adet Sağlık Lisesi,1 adet İmam hatip lisesi, Savaştepe lisesi ve Anadolu öğretmen lisesi olmak üzere eğitim veren okulumuz bulunmaktadır.

İlçemizin okuryazar oranı %98 dir.

İlçemizde Devlet Hastanesi, 1 adet sağlık ocağı köylerde ise 3 adet sağlık ocağı ile sağlık alanında hizmet vermektedir.

İlçemiz sınırları içerisinde Balıkesir Savaştepe yoluna 7 km uzaklıkta Roma dönemine ait bir adet kaplıca bulunmaktadır. Burası termal su ile günümüze kadar tarihi özelliğini koruyarak günümüzde de halkımıza hizmet vermektedir.

İlçemiz merkezinde korumaya alınmış tarih bilinmeyen 2 adet en az 1000 yıllık olduğu tahmin edilen ulu çınar bulunmaktadır.

İlçemiz sınırları içerisinde Peri bacaları bulunmaktadır. Bunlar Karaçam ve Maden mezarı köyü civarında bulunmaktadır.

Halkımızın dinlenmesi ve temiz hava alması için şehir merkezinde kurulu çamlık mesire alanı, Karakuyu mesire alanı gibi birçok mesire alanı bulunmaktadır.

İlçemize bağlı 48 adet köy bulunmaktadır. Bu köylerimiz dayanışmayı artırmak, kaynaşmayı sağlamak amacıyla her yıl köy hayırları düzenlenmekte olup yılardır bu geleneklerini sürdürmektedirler.

SAVAŞTEPE İLÇE NÜFUS
NÜFUS VE İDARİ YAPI:

Adrese dayalı nüfus sayımına göre İlçe nüfusu 20.201 olarak gerçekleşmiştir. Merkez nüfusu 9.368, köyler nüfusu 2.478’ i Sarıbeyler Beldesinde olmak üzere toplam 10.833’ dür.

Merkez İlçe ve Sarıbeyler Beldesi olmak üzere
 iki belediyemiz mevcut olup, her birinin beşer mahallesi bulunmaktadır. 44 köy muhtarlığımız ve bunlara bağlı 27 köyaltı yerleşim birimi mevcuttur.